Welkom in de keuken van Pascale Naessens
Wij gingen even pottenkijken!
De creaties van Pascale Naessens, of het nu gaat om gerechten, keramiek of olijfolie, geven stuk voor stuk blijk van haar liefde voor eerlijke materialen en pure vormen, smaken en kleuren. Wij mochten - letterlijk - even gaan pottenkijken.
Tussen twee passies
Wie Pascale Naessens thuis zoekt, kan haar doorgaans vinden op twee plekken: tussen het keramiek in haar atelier of tussen de kookpotten in de keuken. Wij treffen haar in de keuken, waar ze druk bezig is met het afwerken van haar nieuwste kookboek dat in september zal verschijnen. Het is een gezellige, landelijk-romantische plek waar je zó zou willen beginnen koken, eten of kletsen, in de zomer met de ramen en tuindeuren wijd open, in de winter gezellig aan het robuuste fornuis. De zachte kleuren, natuurlijke materialen… alles ademt sfeer en authenticiteit.
"Voor mij moet een keuken vooral gezellig zijn. Ik ben nooit op zoek naar het perfecte plaatje. Ik hou ook niet van fel wit of egale 'dode' kleuren, geef mij maar doorleefde kleuren met een beetje patine. En ik koop enkel authentieke dingen, dat is altijd mooi, zelfs als het op het eerste zicht niet bij elkaar past. Dan maakt het niet uit of iets duur is of van de rommelmarkt. Waar ik ook kom, ik ben altijd op zoek naar mooie spullen… tot Paul grote schoonmaak doet. (lacht) We zijn net communicerende vaten: hij houdt van strak en clean, leeg en recht, ik ben meer van de georkestreerde chaos."
Geen pottenkijkers
"Mensen denken vaak dat ik voor het maken van mijn kookboeken niet veel meer hoef te doen dan het verzinnen van de recepten, en dat er dan een leger van stylisten en assistenten klaarzit om alles vorm te geven. Wel, niks is minder waar. Hoe graag ik ook onder de mensen ben, werken doe ik liever alleen. Of met een heel klein team. Ik bepaal, bedenk en creëer alles zelf van a tot z. Uiteraard de recepten, maar ik kook ook zelf en doe de styling. Ik zou het heel moeilijk vinden om stukken van het creatieve proces uit handen te geven. Dan zou het niet mijn boek zijn.
Proeven en proberen
Hoe een recept ontstaat? "Het is proeven en proberen, telkens opnieuw. De leukste recepten ontstaan wanneer je gewoon de koelkast opentrekt en kookt met wat je hebt. Als je alleen voor natuurlijk eten kiest, ontstaan de combinaties trouwens veel makkelijker. En ik heb het al zo vaak gezegd: gezond eten staat voor mij niet voor 'minder, saaier en smaaklozer eten, maar wel voor meer, gevarieerder en lekkerder eten. Het is genieten van het leven in alle vrijheid. Voor mij dus geen overdaad aan snelle koolhydraten, maar een evenwichtige verdeling tussen vetten, proteïnen en goede bronnen van koolhydraten. Daar voel ik me al jaren uitstekend bij en blijkbaar ook heel veel mensen die overstappen naar deze manier van eten."
Nooit stilzitten
"Of ik soms geen inspiratie meer heb? Integendeel! Ik denk dat ik nu weer materiaal heb om nóg een volledig boek te maken. (lacht) Ik moet creëren. Dat zit in mij. Ik kan niet stilzitten. Zo ga ik mijn keuken binnenkort opnieuw verven. En binnenkort duik ik ook weer mijn atelier in, waar ik een nieuwe collectie tableware voor Serax ga ontwerpen. Ik heb altijd een doel nodig. Van niksdoen word ik onrustig. Daarom is mijn keramiek ook zo belangrijk voor me. Pottenbakken kun je immers doen tot je heel oud bent, dat vind ik een rustgevende gedachte."
Creatieve cocon
We mogen – heel uitzonderlijk – even de sfeer opsnuiven in Pascales creatieve cocon, haar keramiekatelier. Het is een prachtige, sober verbouwde schuur waar 's winters de kachel knettert en in de zomer de zonnestralen binnenstromen. Het is een eiland in het groen, een oplaadplek, een creatieve cocon. "Het is echt m'n eigen plekje, dat ik samen met Paul heb verbouwd en ingericht. Hier trek ik me terug. Niet voor een uurtje of twee, maar ik blokkeer meteen enkele dagen in mijn agenda. Pottenbakken is nu eenmaal iets wat je niet snel-snel kunt doen."
Zonder horloge
"Ook hier ben ik graag alleen, en dan nog het liefst zonder muziek en zonder horloge. Ik laat me niet graag dwingen door de klok. Op afspraken ben ik altijd stipt op tijd, maar thuis, tijdens het creëren, maakt het me echt niet uit of het nu vier of zes uur is. Ik weiger een horloge te dragen, het is net alsof je vastligt aan een ketting en daar hou ik niet van. 's Avonds komt Paul me halen en schrik ik er soms van hoe laat het al is. We leven graag op het ritme van de natuur, zoals we dat ook doen tijdens onze zeilreizen." En het is op zo'n zeilreis dat Pascale de keramiekmicrobe te pakken kreeg. "Tijdens onze zeiltocht op de Middellandse Zee, ontmoette ik de keramiste Sabiha Ayari in Tunesië. Ik was meteen stikjaloers en dacht: dát is wat ik wil doen. Ik was meteen gepassioneerd door de klei, ik vond het heerlijk om met de natuurelementen aarde, water en vuur te spelen. In België ging ik op zoek naar iemand die mij alles over keramiek kon leren. Zo belandde ik bij Bie Van Gucht. En nu heb ik mijn eigen atelier met draaischijf en keramiekoven."
Trial-and-error
Hoe je aan een pot, bord of vaas begint? "Ik heb meestal al het eindresultaat in mijn hoofd. Ik ontwerp in functie van een gerecht. Vroeger deed ik dat niet, maar dan ging het erg vaak mis. Dan ging de pot met mij lopen. (lacht) Keramiek leert je veel lessen. Die vormeloze hoop vochtige klei op de draaischijf met je eigen handen omtoveren tot een feilloze vorm vergt kracht, kennis, creativiteit en vooral doorzettingsvermogen om eindeloos te oefenen en opnieuw te beginnen na iedere mislukking. Als je een foutje maakt, krijg je die dubbel en dik terug. Geduld hebben en herbeginnen zijn de rode draad in het keramiekproces. Doe je de oven te snel open? Dan krijg je barsten. Ben je gestresst en is je houding niet goed? Dan zul je dat ook zien aan het eindresultaat. Geloof me, ik heb veel gedraaid én weggegooid voor ik het in de vingers kreeg. En glazuren is zo mogelijk nog moeilijker: daar heb je twee levens voor nodig om het onder de knie te krijgen."
Lees ook …
