Dingen die je misschien liever níét bestelt op restaurant in het buitenland
Weet wat je eet!
Een van de leukste dingen op reis vinden wij de lokale keuken ontdekken. Al moet je soms ook wel opletten wat je bestelt. Deze exotische en minder exotische delicatessen wil je misschien toch liever níét op je bord...
Ben jij iemand die graag ook plaatselijke specialiteiten proeft op reis? Dan is enige voorzichtigheid geboden als je deze gerechtjes wilt bestellen.
Ver weg op restaurant
Japan
• fugu, oftewel kogelvis. Weet waar je aan begint als je sashimi van deze vis bestelt, want als hij niet volgens de regels van de kunst is klaargemaakt, kan het het gerecht dodelijk zijn. Sommige delen van de vis bevatten het ultragiftige tetrodotoxine, en alleen speciaal opgeleide chefs met een vergunning mogen fugu serveren. Om te bewijzen dat het écht safe is, zal de kok vaak de eerste hap zelf opeten.
• sakura-niku of cherry blossom meat: niet giftig, maar misschien wil je wel weten dat je rauw paardenvlees bestelt. Volgens liefhebbers is het fijne vlees een echte delicatesse. Paardenvlees wordt trouwens ook bij ons gegeten, in Lokeren (paardenworst), Willebroek (paardenstoofvlees) en Vilvoorde (paardenbiefstuk) bijvoorbeeld.
• funazushi: gezouten en gefermenteerde vis, verpakt in rijst. Deze voorloper van de moderne sushi smaakt naar verluidt naar blauwe kaas en ammoniak. Speciaal!
China
• kai keuk. Een klassieker in de Chinese keuken is deze kippenpoot. Geen kippenbout nee, maar echt een kippenpoot. Bij ons ook te bestellen in échte Chinese restaurants.
• songhuadan of pidan: in het Nederlands wordt dat vertaald als 'duizendjarig ei'. In werkelijkheid is het maar 100 dagen (!) oud en gaat het om een gefermenteerd eendenei dat gelatineus en groen geworden is.
Thailand
• jing leed of ging reed: gefrituurde sprinkhanen, op smaak gebracht met een pittig sausje. Dit streetfood-gerechtje is een echte klassieker en lang niet zo vies als het lijkt. Verder kun je bij Thaise marktstalletjes meestal ook een selectie eetbare maden en larven kopen. Net als in andere Aziatische landen, trouwens.
• durian: naar verluidt erg lekker, maar deze fruitsoort die overal in Zuid-Oost Azië voorkomt stinkt zo verschrikkelijk dat hij verboden is in de meeste hotels en op openbaar vervoer.
Mexico
• escamoles: het lijkt op het eerste gezicht een rijstgerecht of een salade van pijnboompitten te zijn, maar eigenlijk zijn dit gebakken larven en poppen van mieren. De Azteken kenden het gerecht al en het wordt nog steeds als een delicatesse gezien: soms wordt het insectenkaviaar genoemd. Erg lekker naar het schijnt!
• chicharrón: gefrituurde varkenszwoerd wordt in Mexico verkocht als hartig knabbeltje voor onderweg. Qua textuur lijkt het een beetje op kroepoek, maar dan met de smaak van spek. Kan niet slecht zijn!
Afrika
• bush meat: altijd opletten als dit wordt voorgesteld door de chef. Bush meat is een verzamelnaam voor alle wild vlees en in Afrika kan dat ook aap of giraf zijn. Behalve de vraag of het ethisch verantwoord is deze wilde en soms ook bedreigde diersoorten te eten, wordt ook vermoed dat het eten van bush meat heeft bijgedragen tot de verspreiding van ebola in Afrika.
• okra: vooral de textuur van deze van oorsprong Afrikaanse groente is een beetje raar: ietwat slijmerig. Meestal wordt ze in stoofpotjes verwerkt.
Peru
• cuy: dit stukje vlees kennen wij als huisdier. Het is namelijk cavia. In Peru wordt cavia geroosterd aan het spit bereid, en vaak geserveerd in een pikante saus: 'picante de cuy', heet dat op de kaart. De smaak zou wat tussen kip en varkensvlees in zitten.
Verenigde Staten
• Rocky Mountain oysters of prairie oysters: oesters in de bergen of op de prairie? Er zou al een belletje moeten gaan rinkelen. Dit zijn gepaneerde en gefrituurde testikels van stieren.
En dichterbij?
Spanje
• criadillas: zie ook hierboven bij de Rocky Mountain oysters… Staat in het noorden van Spanje regelmatig als tapa op de kaart, je bent gewaarschuwd!
• morcilla of butifarra negra: bloedworst of zwarte pens. Voor de liefhebbers een ware lekkernij op basis van varkensbloed. Bloedworst komt in heel Europa voor (als blackpudding in Engeland, boudin noir in Frankrijk, sanguinaccio insaccato in Italië …).
Groot-Brittannië
• pickled eggs: hardgekookte eieren, opgelegd in pekel of azijn. Je kunt ze in de pub bestellen als hapje bij een fris glas bier.
• haggis: deze bekende Schotse specialiteit bestaat traditioneel uit schapenmaag gevuld met een mengsel van havermout, ui en fijngehakte ingewanden (hart, lever en longen) van het schaap. Tegenwoordig wordt het mengsel niet meer in een schapenmaag gekookt. Wij hebben het nog niet zelf geprobeerd, maar lieten ons vertellen dat het echt heel lekker is en dat je het zeker zou moeten proberen.
IJsland
• hákarl: absoluut iets voor de durvers. Hákarl betekent zoveel als 'gerijpte haai' en het is vooral de vreselijk geur ervan die niet-kenners afstoot. In hetzelfde rijtje als deze IJslandse specialiteit past de Zweedse surströmming, maar die wordt gemaakt van haring.
Frankrijk
• andouillette: deze rubberige worst is gevuld met stukjes orgaanvlees. Vooral de textuur is vreemd, met vette stukjes erin. Andouillette staat in heel Frankrijk op de kaart maar zou het lekkerste zijn in Lyon.
• oursins: zee-egels worden levend gegeten. Volgens connoisseurs is dit van het fijnste wat je kunt eten. Zee-egels kun je ook in Japan op de kaart vinden, als uni, en ook in Scandinavië kun je ze eten.
Italië
• casu marzu: een heel bijzondere kaas uit Sardinië … boordevol levende maden. Je kunt 'm eten met de maden er nog in, of eruit (twee keer raden wat wij kiezen). De kaas zelf smaakt erg sterk. En nee, het eten ervan is niet ongezond.
Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest, YouTube en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!
