High tea is niet wat je denkt dat het is
De ene 'tea' is de andere niet.
Heel wat mensen denken dat afternoon tea en high tea synoniemen zijn, maar eigenlijk zijn 't twee heel andere dingen! Wij leggen uit waar de verschillen zitten.
'High' ≠ chic
Veel mensen noemen elegante theepartijtjes in hotels of restaurants 'high tea', omdat ze het woord 'high' associëren met het chique karakter ervan. Hoewel het erg aannemelijk klinkt, is dat een verkeerde veronderstelling. 'High' gaat gewoon letterlijk over de hoogte van de tafel waaraan de thee gedronken wordt: op een 'high tea' is dat aan een eettafel, en op een 'afternoon tea' is dat op een (lage) salontafel.
Wat is een 'high tea' dan wel?
Wat door veel mensen 'high tea' wordt genoemd, is dus eigenlijk een chique 'afternoon tea'. 'High tea' bestaat ook, maar betekent iets helemaal anders.
De 'high tea' ontstond rond de Industriële Revolutie. De arbeiders hadden toen een extra maaltijd nodig om op krachten te komen na een zware werkdag, dus rond een uur of 5 (en nog voor het avondeten). Van scones en elegante finger sandwiches was geen sprake; van stevige boterhammen, meat pies en andere koolhydraatrijke kost des te meer!
Vandaag laten de meeste Britten de 'high' vallen en zeggen ze simpelweg 'tea' tegen elk snackmoment. De kenmerken van zo'n 'tea'? Meestal ongezonde (maar superlekkere) hapjes met veel calorieën en, gek genoeg, geen of bijna geen thee. Sommige Britten noemen hun avondeten ook gewoon 'tea'.
Meer lezen
Helemaal gek op thee? Lees dan zeker ook deze artikels:
