Ze ogen meer fuchsia dan rood, maar toch noemen we ze rode radijzen. Vaak hebben ze nog een wit topje. Wist je trouwens dat je het loof van radijzen ook mag opeten? Heerlijk in een slaatje of pittige pesto en ideaal voor je zero waste-voornemens.

De witte raaf uit het gezelschap! Deze variant valt niet alleen op door z'n kleur, maar wordt door z'n wat zoetere smaak ook beschouwd als de lekkerste radijs.

Radijsjes koop je het best als bussel. Snij thuis enkel de radijsjes eraf die je nodig hebt en laat de rest nog aan het loof zitten. Zo blijven ze langer vers. Deze kleurige bussel is een instant hit in een salade of op een boterham met roomkaas.

Ze hebben wat weg van wortels, deze ijspegels. Hun naam danken ze aan hun witte kleur en spitse vorm, net zoals… ijspegels dus. Ze zijn iets zachter van smaak dan rode radijzen en zijn zowel lekker rauw als geblancheerd of gebakken.

De witpuntradijs verschilt enkel door z'n lengte van zijn bolvormig broertje. Ze hebben identiek dezelfde kleuren en smaak.

Je vindt ze in het rood, wit, paars of als witpunt en zijn superschattig. Deze miniradijsjes hoef je zelfs niet door te snijden en ogen erg mooi op je bord.

Deze grote broer van het radijsje lijkt op een grote, dikke wortel en heeft een zachtere smaak dan een radijs. Het voordeel van de grootte is dat je rauwe of opgelegde rammenas in dunne schijfjes kunt snijden en er vervolgens bijvoorbeeld vis in kunt rollen. Gestoofd wordt rammenas zoeter van smaak, in de wok zorgt hij voor een pittige en knapperige meerwaarde. Witte rammenas of rettich ken je misschien nu onder onder de Japanse naam: daikon. Straf, want de witte rammenas komt helemaal niet uit Japan.

Zelfs deze zwarte rammenas of 'radis noir' hoef je niet te schillen. Snij hem flinterdun, dan krijg je een mooi zwart randje én behoud je de pittige smaak van net onder de schil.

Red meat- en green meat-radijzen hebben een onopvallend wit jasje, maar verbergen binnenin wel een verrassend roze of groen kleurenpalet. Deze van oorsprong Chinese radijzen eet je het best rauw, want gestoofd verliezen ze wat van hun prachtige kleur. In een winterstoofpot smaken ze echter zo hartverwarmend dat je dat niet kan deren. De groene variant is de uitzonderlijkste en pittigste radijs van de twee.

Nog zo'n bijzondere radijs die geen wit vruchtvlees heeft! De blue meat-radijs is trouwens vanbinnen en vanbuiten even kleurrijk. Onder de stoere donkerpaarse schil schuilt een knol met paarse en witte vlekken.