Sandra Bekkari openhartig
Wat drijft Sandra?
In alles wordt Sandra Bekkari gedreven door passie. In haar leven als mama en vrouw, maar ook in haar nieuwe projecten, zoals de vzw Superkrachtig Lekker.
Sandra Bekkari over haar project
Met de vzw Superkrachtig Lekker willen jullie jonge kankerpatiëntjes door gezonde voeding opnieuw laten aansterken. Hoe is dit wondermooie project gegroeid?
Sandra Bekkari: "Een tijdje geleden kreeg ik telefoon van Kim Milants. Haar dochtertje Jasmijn is al twee jaar in behandeling voor leukemie in het UZ Gent. Zij zag met eigen ogen hoe chemotherapie de kinderen enorm verzwakt. Op krachten blijven met goede voeding is dus extra belangrijk. Helaas krijgen heel wat patiëntjes een afkeer van voeding: hun smaak verandert of ze hebben amper eetlust. Daardoor wordt er vaak te snel op sondevoeding overgeschakeld."
"Kim is altijd al bewust bezig geweest met voeding en gezondheid en bracht vanaf het begin van de behandeling altijd zelfbereide verse en gezonde maaltijden mee naar het ziekenhuis. Dat heeft een wonderlijk resultaat: Jasmijn is een van de enige kinderen op de kinderoncologieafdeling die geen gewicht verliest en blijft groeien. (slikt) Ook de uiterst zorgvuldige artsen erkennen dat. Het zette Kim aan het denken."
"Uiteraard doet het ziekenhuis alles wat het kan om zijn patiënten de best mogelijke zorg toe te dienen, maar voeding heeft vaak minder prioriteit, ook omdat er te weinig budget beschikbaar is. Met die informatie wil Kim nu aan de slag. Als mama kreeg ik kippenvel van haar telefoontje. Toen Kim me vroeg of ik mee in het project Superkrachtig Lekker wilde stappen, wist ik meteen dat ik meer wou zijn dan een gezicht. Samen met nog twee andere mama's hebben we de vzw opgestart. Ik trek zo goed als ik kan mee aan de kar."
Vind alles over Sandra Bekkari & haar recepten op haar chefpagina
Meer informatie over het project van Sandra vind je op de website van Superkrachtig Lekker
Koken in het ziekenhuis
Allereerst willen jullie het koken vergemakkelijken door een keuken te installeren op de kinderoncologieafdeling van het UZ Gent.
Sandra: “Die volledig uitgeruste keuken in het ziekenhuis geeft ouders de kans om gezond te koken voor hun kinderen. Zo kunnen ze ook dicht bij hen blijven in deze moeilijke periode. Voor de kinderen zelf draait het om meer dan puur het eten zelf. Het gaat ook om het genieten van eten, om vertrouwde smaken. Alles is plots anders wanneer je kind voor lange tijd in het ziekenhuis terechtkomt. Ze missen hun school en hun vrienden. De dagelijkse routine valt weg.”
“Een hartverwarmende maaltijd van mama of papa is voor deze patiëntjes dan een van de weinige dingen om echt naar uit te kijken. Heel eenvoudig, maar zo belangrijk. Ook voor de ouders is het niet te onderschatten. Als je kind zo ziek wordt, schuift de grond vanonder je voeten weg. Je staat machteloos en bent overgeleverd aan dokters. Door zelf te koken kun je iets concreets doen en dat kan ook aan de ouders weer meer energie geven.”
Van 10 tot 16 juni organiseren jullie de Week van de Voeding in het UZ Gent. Wat houdt dat in?
Sandra: “Dan plannen we allerlei leuke activiteiten op de kinderoncologieafdeling, zoals kookworkshops met verschillende chefs, onder meer met Roger van Damme. Daar kijken de kinderen al lang naar uit! Er komt ook een student dieetleer langs, die gaat bestuderen of deze week invloed heeft op het eetgedrag van de kinderen. Hebben ze bijvoorbeeld meer zin om te eten als je er meer mee bezig bent? We willen dan ook bekijken of we de kinderen zelf meer kunnen betrekken bij het koken. Daarnaast willen we ook gezondere maaltijden en tussendoortjes aanbieden en de gerechten kindvriendelijker maken.”
Sandra Bekkari’s recepten
Kankerpatiënten mogen ook allerlei dingen niet eten. Maakt dat het voor de ouders niet extra lastig?
Sandra: “Dat klopt. Zo hoorden we over een jongetje dat vooral graag bij z’n opa at omdat het daar zo lekker was. Nu hij verplicht kiemarm moet eten, durft zijn opa niet meer voor hem te koken uit angst iets verkeerds klaar te maken. Het is ook niet evident. Noten mogen enkel als je ze toast en een appeltje moet je altijd schillen. Daarom willen we ook een app ontwikkelen die je daarbij begeleidt, zelfs in de supermarkt. Als buitenstaander denk je in eerste instantie aan de bikkelharde strijd die de patiënten tegen hun ziekte moeten voeren.”
“Maar tegelijk worden hen ook vele leuke dingen ontnomen die voor andere kinderen heel gewoon zijn. Verjaardagsfeestjes mogen niet meer, omdat de kans op besmetting te groot is. Taart wordt van het menu geschrapt omwille van de rauwe ingrediënten… Daarom zijn we nog op zoek naar bakkers die kiemarme taarten kunnen maken. Uiteindelijk willen we via eten gezellige en warme momenten creëren. Daar hebben de patiënten het meeste nood aan.”
Waar vind jij de tijd en de energie om dit te blijven doen?
Sandra: “Het is razend druk, maar dit ik echt doen. Dit project geeft me zo veel energie en warmte. In het ziekenhuis kan het best wel intens zijn, maar als ik naar huis rijd, besef ik dat ik een verschil kan maken. En dat geeft een enorm bijzonder gevoel. We kunnen de lijdensweg van deze patiënten niet overnemen, maar we kunnen hem wel proberen te verzachten.”
“We focussen ons nu enkel op het UZ Gent, maar we hopen natuurlijk dat dit kleine project ook op grotere schaal iets teweeg kan brengen. In alle ziekenhuizen, op alle afdelingen en zelfs in rusthuizen.”
Vind alles over Sandra Bekkari & haar recepten op haar chefpagina
Nooit meer diëten
Eind september breng je ook nog een nieuw boek uit. Wordt het een zesde ‘Nooit Meer Diëten’?
Sandra: “De voorbije vijf delen in de ‘Nooit Meer Diëten’-reeks waren fantastisch, maar nu heb ik zin in iets anders. Zowel qua inhoud als qua look en feel. De basis rond Sana en gezondheid blijft natuurlijk dezelfde, maar ik wil nog een stap verder gaan. Een gebrek aan tijd blijft het grootste pijnpunt in onze samenleving. Mensen willen wel gezonder eten, maar kunnen het moeilijk in hun schema passen. Ik wil hen daarvoor concrete tips en life hacks geven. De werktitel is: ‘Minder tijd, meer genieten’. Of die de de cover haalt, weet je deze zomer. (lacht).”
Je speelt daarmee sterk in op een huidige vraag. Ook bij je Facebookgroep – met meer dan 110.000 leden – ben je nauw betrokken. Beïnvloedt wat je daar ziet je recepten?
Sandra: “Ik hou graag de vinger aan de pols. Ik overleg veel met de Sanacoaches, die mensen één op én begeleiden en daardoor erg goed aanvoelen wat er leeft bij mijn doelgroep. Binnen de Facebookgroep probeer ik zelf zo actief mogelijk te zijn. Het is niet altijd evident door mijn drukke agenda, maar ik word wel erg blij van al die activiteit in de groep. Ik leer enorm veel van hun directe feedback. Uiteraard kan ik niet overal op inspelen, maar als een vraag vaak terugkeert, doe ik daar wel iets mee.”
“Op algemeen verzoek breng ik daarom in het najaar een eigen granola op de markt, zonder suiker en toch lekker. Ook de Sanabox wordt binnenkort beschikbaar voor singles. Ik laat nieuwe recepten trouwens uittesten door mensen die ik honderd procent vertrouw. Ook mijn eigen gezin is daar bijzonder waardevol in. Zo weet ik meteen of mijn recepten goedgekeurd worden door kinderen. Plus: zij vinden het gewéldig om proefkonijn te spelen. Daar heb ik heel veel geluk mee. (lacht)”
Sandra Bekkari’s makkelijke recepten
Je experimenteert in je recepten ook met de mediterrane en Aziatische keuken. Geraak je geïnspireerd op reis?
Sandra: “We reizen niet supervaak, maar uiteraard ben ik rustiger op vakantie en is er dus meer ruimte voor creativiteit. Die invloeden komen dan van overal. Ik kies gerechten die ik en mijn gezin graag eten, en dan kom ik automatisch uit bij de mediterrane, Aziatische en ook Vlaamse keuken. Ik probeer in alles wat ik doe zo dicht mogelijk bij mezelf te blijven. Anders zou het niet werken. Daarom zoek ik het niet te ver.”
“Ik wil een leuke mix aan recepten brengen, een die mensen inspireert, maar wel toegankelijk blijft. Je moet de ingrediënten in de grote supermarkten kunnen vinden. Soms denk ik erover om er eens een maand op uit te trekken. Naar Japan bijvoorbeeld. Ik ben een enorme liefhebber de puurheid die dat land uitstraalt én van groene thee.”
Wake-up call
Zie je jezelf als een perfectioniste?
Sandra: “Ik wil het graag altijd beter doen. Daarom vind ik het erg leuk om van mensen te horen dat ze mijn tweede boek leuker vinden dan het eerste en het laatste het beste. Ik merk ook dat ik blijf evolueren in mijn recepten. Voortdurend vernieuwen is cruciaal en dat geeft me ook veel energie. In volle overgave leven heeft natuurlijk wel een keerzijde. Soms is het gewoon té. Er plant nu wel iemand mijn agenda en ik merk ook dat ik me tijdens de weekends wat probeer terug te trekken met mijn gezin. Dat is ook echt nodig: afgelopen winter kreeg Peter klierkoorts en heb ik zelf griep en een luchtwegeninfectie gehad. Voor de allereerste keer heb ik toen een job moeten afzeggen.”
“Dat was een wake-upcall. Ik doe ongelooflijk graag wat ik doe en daardoor voelt het niet aan als werk. Het geeft me tonnen energie, maar af en toe moet de stekker er gewoon even uit. Je lichaam is slim genoeg om aan te geven wanneer het niet meer gaat en dan is het cruciaal om er naar te luisteren.”
Sandra’s levenslessen
Je krijgt natuurlijk ook veel media-aandacht. Meestal is die heel positief, maar zijn er ook mensen die kritiek spuien?
Sandra: “Jazeker. Vooral sinds ik het tv-programma ‘Open Keuken’ maak op VTM. Vroeger sprak ik op lezingen waar enkel mensen naartoe kwamen die geïnteresseerd waren, maar tv is natuurlijk anders. Daar val je letterlijk de huiskamer binnen bij mensen die misschien helemaal niet willen dat je aan hun bord komt. Dat kan erg gevoelig liggen. Ik wil nooit iets opleggen, maar sommige mensen kunnen nogal heftig reageren. Daar ben ik enorm van geschrokken. Op een maand tijd kreeg ik meer kritiek dan in mijn hele leven samen. In het begin had ik het daar enorm moeilijk mee. Ik sta open voor opbouwende kritiek, maar wat sommige mensen verstopt achter hun computer op sociale media durven te smijten… Dat tart alle verbeelding.”
“Dan surfte ik snel naar de Nooit Meer Diëten-groep en voelde ik me in één klap weer vol energie stromen. Op zich is het logisch: als je een bepaalde visie hebt, zal je altijd voor- en tegenstanders hebben. Je kunt niet voor iedereen goed doen. Dat was een wijze les. Ook voor mijn kinderen trouwens. Voor hen is cyberpesten niet vreemd meer, maar het was wel goed om te beseffen dat het ook bij volwassenen gebeurt, zelfs bij hun eigen mama. Het was best grappig dat mijn 14-jarige dochter Anna me troostte met de woorden: ‘Ach mama, niks van aantrekken. Ze hebben niks beter te doen.’ Dan besef je hoe belangrijk het is om terug te kunnen vallen op een goede thuis waar alleen maar liefde is.”
Heb je dan soms spijt gehad dat je de stap naar tv hebt gezet?
Sandra: “Nee, absoluut niet. Ik heb nooit aan mezelf getwijfeld. Ik heb er ongelooflijk veel uit geleerd en ben zelf ook gegroeid tijdens het programma. Dankzij ‘Open Keuken’ heb ik een heleboel nieuwe mensen kunnen bereiken die me anders misschien nooit hadden leren kennen. Achteraf vertelden mensen me ook dat ze dankzij het programma de stap naar een gezondere levensstijl hebben kunnen zetten. Daarvoor doen we het!”
Wat kan jou nog gelukkiger maken dan je nu al bent?
Sandra: “Ook al zeggen Peter en ik wel dat we man en vrouw zijn, toch zijn we nog niet getrouwd. Erg romantisch klinkt het niet, maar we zouden daar echt onze agenda’s eens voor moeten samenleggen. Ik denk wel dat het iets voor volgend jaar is. Nu ja, hij heeft me ook nog niet officieel ten huwelijk gevraagd natuurlijk. (lacht)”
Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest, YouTube en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!
