Deze foutjes in de keuken schopten het tot Franse klassiekers
Zes heerlijke foutjes
De Franse keuken is een referentie, maar zelfs de strengste chef maakt wel eens 'une erreur'. Soms kunnen die echter prima uitdraaien. Dat bewijzen deze zes 'lucky mistakes 'die het tot klassieker schopten. Het verhaal achter zes heerlijke foutjes die Franse klassiekers werden...
Van vergeten kazen tot verstrooide keukenhulpjes… Deze foutjes werden wereldberoemde Franse klassiekers.
Deze heerlijke foutjes werden Franse klassiekers
Tarte Tatin
Het verhaal over de tarte tatin moet misschien wel met een korreltje zout genomen worden. In de Sologne bestond immers al langer soortgelijk 'omgekeerd' gebak zoals deze ondersteboven-taart. Maar de leuke legende van de 'tarte des demoiselles Tatin' heeft zeker bijgedragen aan de bekendheid.
Op een dag zouden de zussen Caroline en Stephanie Tatin namelijk onverwachte gasten over de vloer gehad hebben in hun restaurant. Ze maakten snel een traditionele appeltaart om hun visite toch maar iets te kunnen aanbieden. Stephanie deed snel de stukken appel, suiker en boter in de bakvorm. Om zich vervolgens te realiseren ze het deeg vergeten was. Et alors, dacht ze, en ze legde het bladerdeeg er gewoon bovenop. Na het bakken keerde ze het gebak om op een bord. Toen wat later ook de eigenaar van het Parijse restaurant Maxim's de creatie kon proeven, zette hij de taart prompt zelf op het menu. Zo werd 'tarte tatin' uiteindelijk ook de officiële benaming.
We kunnen wel stellen dat deze keukenflater een echt succes is. We kennen intussen immers heel wat varianten op de klassieke taart, zowel zoet als hartig.
Roquefort
Na de lente-lockdown van 2020 werd in Frankrijk zowaar een nieuwe kaas ontdekt. Een partij Munster die in de kelder tevergeefs lag te wachten voor de markt, ontwikkelde een heel nieuw maar geslaagd kaasprofiel.
Maar deze ‘Confinement’ is niet de eerste Franse kaas die par hasard ontstond. Een verliefde herder in de middeleeuwse Cevennen verloor zijn brood en kwark uit het oog tijdens het stalken van zijn geliefde. Na zijn amoureuze escapade had de kaas een blauwe schimmel ontwikkeld. Et voilà: de roquefort was geboren. Althans, zo luidt de geschiedenis volgens het departement Aveyron, waar de kaas wordt geproduceerd. In 1925 werd Roquefort een appellation d’origine contrôlée.
Vol-au-vent
Een broodje uithollen om er een lekkere vulling in te stoppen, dateert al uit de middeleeuwen. De vidé (van ‘vider’ of ‘leegmaken’) voor vol-au-vent werd evenwel per ongeluk uitgevonden in het 19de-eeuwse Parijs.
Een jonge kok was zo starstruck toen hij voor de beroemde Franse chef Carême mocht werken dat hij vergat zijn bladerdeeg te prikken. Toen het opblies in de oven zou hij uitgeroepen hebben: “Il vole au vent“. Vervolgens ging het verhaal, en de vidé, een eigen leven leiden. Carême zou het deegnestje daarna op punt gezet hebben. Hij vulde de ‘vol au vents’ met allerlei ragouts, van vis, wild en gevogelte.
Crème ganache
Ook een ganache is een beginnersfoutje uit de 19de eeuw. Een leerjongen in de Parijse bakkerij Maison Siraudin goot per ongeluk kokende room bij de chocolade, de idioot (of ‘ganache’). Het was evenwel een briljante fout: de textuur bleek prima voor chocoladetruffels en de vulling van chocoladetaart. Volgens een parallel verhaal was een ganache in oorsprong een soort chocoladetruffel. Toneelschrijver-annex-banketbakker Paul Siraudin noemde het snoepje naar de dan populaire Vaudeville-komedie ‘Les Ganaches’.
Kouign-Amann
Rond 1860 duikt voor het eerst de Kouign-Amann op in het Bretoense Douarnenez. ‘ Kouign’ betekent ‘cake’, ‘amann’ is ‘boter’. Op een drukke dag had bakker Yves-René Scordia taarten te kort en improviseerde hij dan maar met suiker, (véél) boter en brooddeeg om aan de vraag te kunnen voldoen. Kouign-Amann zou echter net zo goed een variant kunnen zijn op Zweeds gebak. Het levert een minder goed verhaal op maar klinkt plausibel. Douarnenez onderhield in die tijd namelijk handelsrelaties met Scandinavië.
Crêpes Suzette
Crêpes suzette wordt vaak toegeschreven aan de legendarische chef Auguste Escoffier. Het zou echter een geluk-bij-een-ongelukje zijn van een van zijn leerlingen, Henri Charpentier. Deze baatte in 1896 in Monte Carlo het Café de Paris uit. Bij een bezoek van de (toen nog toekomstige) Britse King Edward VII vloog daar de vlam in de pan. Tijdens het bakken van de crêpes ontvlamden namelijk de druppeltjes cognac die hij over de pan had gesprenkeld. Charpentier noemde het geflambeerde dessert naar de tafelgenoot van de prins, Suzette. Escoffier publiceerde het recept in 1903, waarbij hij sinaasappelsap en -likeur toevoegde aan de saus.
Volg ons op Facebook, Instagram, Pinterest, YouTube en schrijf je in op onze nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van alle nieuwtjes!
